Είμαστε Αγανακτισμένοι με τη διάλυση της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας. Αγανακτούμε με τα χάλια της Παιδείας γιατί :
- Κλείνουν πάνω από 1000 σχολεία, καταργούνται τα αθλητικά, σειρά παίρνουν τα μουσικά και καλλιτεχνικά σχολεία.
- Υπάρχουν ελλείψεις σε κτίρια και βιβλία.
- Δε δίνονται λεφτά ούτε καν για τη θέρμανση – και θα τα ζητάνε πάλι από εμάς.
- Καταργήσανε την ενισχυτική διδασκαλία και θέλουν τμήματα των τριάντα ατόμων τουλάχιστον.
- Τα πανεπιστήμια δε θα έχουν λεφτά ούτε για τα βασικά (πχ. Συγγράμματα).
- Θέλουν να ξεπουλήσουν τη δημόσια φοιτητική λέσχη του ΑΠΘ.
- Κλείνουν - συγχωνεύουν σχολές, τμήματα και ΤΕΙ.
- Μειώνονται οι μισθοί των εκπαιδευτικών, χάνονται θέσεις εργασίας, αφήνουν απλήρωτους τους καθηγητές (πχ. ΤΕΙ Σίνδου)
- Ελαστικοποιούν τις σχέσεις εργασίας.
- Στα φροντιστήρια δεν τηρούνται οι συμβάσεις εργασίας των καθηγητών.
Την απάντησή μας τη δίνουμε κάθε μέρα στις πλατείες, όπου συνδιαμορφώνουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις.
Καταγγέλουμε το ξεπούλημα και τη διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών (παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση).
Να πάρουν πίσω τα μέτρα, που μας κλέβουν το παρόν και το μέλλον μας. Διεκδικούμε τον πλούτο που εμείς παράγουμε κι αυτοί μας κλέβουν.
Καλούμε όλους τους φοιτητές, εκπαιδευτικούς, γονείς στον Λευκό Πύργο να διαμαρτυρηθούμε μαζί, να συζητήσουμε για το τι εκπαιδευτικό σύστημα θέλουμε και να διεκδικήσουμε :
ΔΗΜΟΣΙΑ, ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ για όλους
- Δε χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε.
- Να φύγουν αυτοί που μας κλέβουν τη ζωή και τα όνειρα.
- Πραγματική Δημοκρατία ΤΩΡΑ!
Καλούμε σε παρεμβάσεις :
- Βιβλιοθήκη ΑΠΘ, Πέμπτη 02/06/2011, ώρα 14.00
- 2ο Γυμνάσιο – Λύκειο, Ικτίνου, Παρασκευή 03/06/2011, ώρα 08.00
- Λέσχη ΑΠΘ, Παρασκευή 03/06/2011, ώρα 12.00
Κυριακή, ώρα 16.00 νέα συνέλευση της ομάδας παιδείας στο Λευκό Πύργο.
Έκθεση από μαθητή του δημοτικού με θέμα:”Τι να ζητήσω από το θεό”.
ΑπάντησηΔιαγραφή“Θεέ μου, απόψε σου ζητάω κάτι που το θέλω πάρα πολύ. Θέλω να…
με κάνεις τηλεόραση!
Θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου. Να έχω το δικό μου χώρο. Να έχω την οικογένειά μου γύρω από μένα.
Να με παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλάω. Θέλω ..
να είμαι το κέντρο της προσοχής και να με ακούνε οι άλλοι χωρίς διακοπές ή ερωτήσεις.
Θέλω να έχω την ίδια φροντίδα που έχει η τηλεόραση όταν δε λειτουργεί… Όταν είμαι τηλεόραση, θα έχω την παρέα του πατέρα μου όταν έρχεται στο σπίτι από τη δουλειά, ακόμα κι αν είναι κουρασμένος.
Και θέλω τη μαμά μου να με θέλει όταν είναι λυπημένη και στενοχωρημένη, αντί να με αγνοεί!
Θέλω τ’ αδέλφια μου να μαλώνουν για το ποιος θα περνάει ώρες μαζί μου.
Θέλω να νοιώθω ότι η οικογένειά μου αφήνει τα πάντα στην άκρη, πότε-πότε μόνο για να περάσει λίγο χρόνο με μένα.
Α! Και το τελευταίο, κάνε με έτσι ώστε να τους κάνω όλους ευτυχισμένους και χαρούμενους.
Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο να γίνω σαν μια τηλεόραση!”
Η δασκάλα που το διάβασε (καθώς βαθμολογούσε) την έκανε να κλάψει. Ο συζυγός της που μόλις είχε μπει στο σπίτι,τη ρώτησε: “τι συμβαίνει:”
Αυτή απάντησε:”Διάβασε αυτή την έκθεση, την έχει γράψει ένας μαθητής μου”.
Ο σύζυγος είπε:”Το καημένο το παιδί.Τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί!”
Τότε αυτή τον κοίταξε και είπε:”Αυτή η έκθεση είναι του γιου μας…!”